Στην πύρινη κόλαση της Θάσου...

Πάνω από 6.000 στρέμματα αναδασωμένου καταπράσινου δάσους που έγιναν στάχτη, δύο τουλάχιστον χωριά που απειλήθηκαν, επαγγελματίες πυροσβέστες και εθελοντές κάτοικοι του πολύπαθου από πυρκαγιές νησιού που κινδύνευσαν και εκατομύρια που ξοδεύτηκαν για την κατάσβεση της ήταν η γεύση που άφησε πίσω της η μεγάλη πυρκαγιά που ξέσπασε στη Θάσο στις 16 Αυγούστου.

Δίπλα στα τελευταία σπίτια της Καλλιράχης, έφτασαν οι φλόγες...

Σ'ενα νησί που έζησε για τέταρτη φορά τα τελευταία τριάντα χρόνια τον πύρινο εφιάλτη. Ήταν ανήμερα του δεκαπενταύγουστου κατά μια διαολεμένη σύμπτωση και οι τρεις προηγούμενες φορές που η καταπράσινη Θάσος παραδόθηκε στη μανία της πυρκαγιάς, το 1985, το 1989 και το 1993.

Και τώρα, σε μια εποχή που το νησί προσπαθεί να σταθεί στα πόδια του εν μέσω οικονομικής κρίσης και μνημονίων, την ώρα που αποτελεί ζουμερό φιλέτο προς παραχώρηση των καλύτερων κομματιών του σε ιδιώτες μέσω του αμαρτωλού ΤΑΙΠΕΔ, γνώρισε για τέταρτη φορά την όψη της κόλασης στο καταπράσινο κορμί της. Τραγική ειρωνία (;) αποτελεί το γεγονός πως η συντριπτική πλειοψηφία των τμημάτων του δάσους που παραδόθηκε στις φλόγες, ήταν κομμάτια του δάσους που είχε αναδασωθεί μετά την μεγάλη πυρκαγιά του 1989. 

Η αλήθεια είναι πως ο κρατικός μηχανισμός λειτούργησε άψογα και με μεγάλη ταχύτητα. Η εστία της πυρκαγιάς βομβαρδίστηκε στην κυριολεξία με συνεχείς ρίψεις νερού από τα εναέρια μέσα της Πυροσβεστικής ενώ την ίδια στιγμή ο στρατός έκανε αυτό που δεν είχε γίνει ως τώρα στο παρελθόν: άνοιγε αντιπυρικές ζώνες σε μια περιοχή ιδιαίτερα δύσβατη και δυσπρόσιτη. Αυτός άλλωστε ήταν και ο κύριος λόγος, σε συνδιασμό με την ψύχραιμη και νηφάλια στάση των κατοίκων του νησιού, που η φωτιά περιορίστηκε στο τμήμα που έκαψε τις δύο πρώτες μέρες παρά τους έντονους ανέμους που επικρατούσαν στην περιοχή.

Όπως όμως μας δήλωσε ο Θοδωρής, κάτοικος της Καλλιράχης, "καλά όλα αυτά. Γρήγορη η αντίδραση της πολιτείας, αλλά όλα αυτά τα χρόνια τι έγινε στον τομέα της πρόληψης; Έχουν ακέραιο το μερίδιο τους στην ευθύνη όλοι όσοι κατείχαν Δημόσιες θέσεις όλα αυτά τα χρόνια"... 

Και πραγματικά. Όλα αυτά τα χρόνια, οι κάτοικοι έβλεπαν την εγκατάλειψη και απλά περίμεναν το μοιραίο. 

Και τώρα; Τα συνήθη... Υποσχέσεις επί υποσχέσεων και το ΤΑΙΠΕΔ και οι διάφοροι οικοπεδοφάγοι να καραδοκούν... Με τους κατοίκους να ευλογούν την τύχη τους που τουλάχιστον δεν χάθηκαν ανθρώπινες ζωές...    

 

Ευτυχώς που η θάλασσα ήταν κοντά...

Δημοτικό Σχολείο Καλλιράχης

Συνεχείς ρίψεις νερού...

Εικόνα από την Καλλιράχη...

Στην πλατεία της Καλλιράχης...

Εικόνα που παραπέμπει στον πόλεμο του Βιετνάμ...

Παντού οχήματα της Πυροσβεστικής...

Σινούκ εν δράσει...

Μ' αεροπλάνα και ελικόπτερα...

Όσο κρατάει η ημέρα, τα ελικόπτερα επιχειρούν...

Μικροεστίες παντού γύρω στην περιοχή...

Ο ουρανός της Καλλιράχης θύμιζε ταινία...

Διάνοιξη αντιπυρικών ζωνών κατόπιν εορτής...

Η φωτιά ένα βήμα από την Καλλιράχη

Στο δρόμο για την Καλλιράχη...

Εικόνες που τρομάζουν ακόμα και τους ψυχραιμότερους...

Η -τέως- καταπράσινη περιοχή της Καλλιράχης...

Οχήματα της Πυροσβεστικής στα στενά του χωριού...

Παλεύοντας με τις φλόγες...

Λίγο έξω από την Καλλιράχη...

Οι ρίψεις νερού συνεχίστηκαν όσο υπήρχε φως...

Ένας λόφος χώριζε τα σπίτια από τη φωτιά...

Ομάδες εθελοντών ξεκουράζονται στην πλατεία...

Θλίψη και οργή για την καταστροφή...